De goede voornemensshow, versie 2016

Ik weet het. Posts met deze titel duiken de laatste jaren wel meer op op deze blog. Waarna een oorverdovende stilte valt.
Maar ik ga er toch nog eens voor. De goede voornemens zijn genomen. En ergens hoop ik op wat sociale druk door ze hier te posten. Niet dat hier nog veel volk over de vloer komt, dus dat van die druk valt wel mee….

Goede voornemen 1: Pierre goes loco….

Het voelt veilig. Opgaan in the crowd. Je wentelen in dagelijkse routines en gewoontes. Maar ik ga proberen om in 2016 eens uit de comfort zone te raken. Dingen te doen die me prikkelen. Misschien ook wel wat ongemakkelijk doen voelen. Het hoeven daarom geen spectaculaire dingen te zijn. Het kan ook eens een andere weg naar huis nemen zijn of een boek meenemen in de bib dat ik anders steevast zou laten staan. 12 keer ga ik dat proberen doen in 2016. Eén keer per maand zou wel moeten lukken. Al hoop ik stiekem op meer…. En ik eigenlijk hoop ik ook de lezers hier te inspireren om gewoon lekker mee te doen!

Goede voornemen 2: Pierre goes low impact

Ik heb net het boek van de low impact man uit… en ik moet zeggen dat ik me aangesproken voel. Ik wil graag in 2016 bewuster omgaan met voeding, energie, mobiliteit, afval enz. Ik wil graag mijn gedrag veranderen. In tijden van grote klimaatconferenties en lekkende kernreactoren ga ik proberen mijn eigen bescheiden bijdrage te leveren. En ik hoop dat ik ook mijn kinderen mee kan inspireren. En u mag gerust zijn, het is niet dat ik plots met geitenwollen sokken of sandalen ga rondlopen. Of in beide tegelijk.

Goede voornemen 3: Maître Pierre

Het is niet dat ik niet kook hé. Maar echt wel op automatische piloot. Steeds weer dezelfde dingen of een variant daarop. Maar in 2016 gaan we toch proberen om het toch eens wat gevarieerder te maken. En ik ga proberen om de beide dochters er ook bij te betrekken. Een win-win zou ik zo denken!

En we gaan dat niet enkel binnenshuis houden he mensen. Ik ga eind 2016 gewoon ook een etentje geven waarbij ik hier een stuk of 4 lezers ga uitnodigen om het te komen proeven. Zo kan u het ook eens van een ander horen. Heeft iemand het nummer van SOS Piet?

Goede voornemen 4: Pierre gaat zijn crib pimpen

Ik heb me voorgenomen om alle dingen die ik niet gebruik of nodig heb weg te doen. Naar de kringwinkel of gewoon op Aalst geeft. Ik wil ruimte. En ik kan het u verzekeren, als erfelijk belaste hamsteraar is dat echt niet evident.  Daarnaast wil ik  ook schilderen, schuren en plakken. Ik wil de MacGuyver in mij naar buiten laten komen. U bent gewaarschuwd!

Goede voornemen 5: Pierre (be)weegt

Let’s face it, ik weeg een paar kilo’s te veel. Al klopt dat niet helemaal. Ik zit eigenlijk op mijn ideale gewicht. Maar de kilo’s zitten gewoon niet helemaal op de juiste plekken (lees ze zitten vooral rond de borst- en buikstreek). En daar wil ik ondanks een chronische achillespeesontsteking en tenniselleboog toch iets aan gaan doen. Juiiii. Ik kijk er al naar uit *slik*.

Goede voornemen 6: Pierre en de foto’s

Ik ga me in 2016 weer eens bewust bezig houden met foto’s maken. En dan bedoel ik meer dan de gewone huis- en tuinfoto’s. De lat mag wat hoger liggen. Ik wil jullie eind 2016 hier  12 foto’s op deze blog voorstellen waar ik zelf trots op ben…

Goede voornemen 7: Pierre goes PJ Harvey

Ik vind PJ Harvey een ferme madam. Maar het is meer een kennis dan een vriendin. En daarom ga ik in 2016 bewust de tijd nemen om me te verdiepen in haar werk. En het leuke is dat ze in 2016 ook een nieuw album gaat uitbrengen. Dus er zit misschien wel een kans in om haar live ook aan het werk te zien. Ik twijfelde tussen PJ Harvey en Sonic youth, maar gezien die laatste gesplit zijn, was de keuze snel gemaakt.

Voila. Mijn zeven voornemens. Ik weet het. Het zijn er eigenlijk best veel. De lat ligt vrij hoog. Met het risico dat er ik vlot onderdoor ga lopen op het einde van het jaar. Maar we gaan de goede voornemens vakkundig saucissoneren. Zodat het allemaal wat overzichtelijk en hapklaar wordt.

 

 

Hello, it’s me …

Hello, it’s me… i was wondering that after all these years, you still want to read my blog…

Ik weet het. Het klinkt net zo cheezy als dat liedje van Adèle. Maar daarom niet minder gemeend hoor. Het gemompel vanuit deze blog was quasi onbestaande. De goesting om te bloggen of andere blogs te lezen was er gewoon niet meer.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. En de laatste tijd kriebelt het toch weer. Ik wou eerst een totaal nieuwe blog starten. Gebakken baarden zou die heten. Maar aan de andere kant heb ik zoveel plezier gehad aan het mompelpoezen. Vandaar dat ik hier gewoon de draad weer oppik. Niet dat ik me enige illusies maak dat hier nog een kat komt kijken, of het moet via een verdwaalde zoekopdracht van google zijn.

Maar ik ga er gewoon weer voor!

En oh ja. Niet dat ik iets heb tegen Adèle of zo. Een stem als een klok. No doubt about that. Maar het is gewoon niet mijn ding. En ben ik echt de enige die, toen ik voor het eerst Adèle het woord ‘Hello’ hoorde kwelen, spontaan ‘is it me you’re looking for’ terugzong?

 

 

 

cowboys en indianen

Ik struinde langs de verschillende standjes op de rommelmarkt. Er waren er meer dan gedacht en ik begon een beetje op automatische piloot tussen de standjes door te lopen. Maar plots viel mijn oog meteen op de rugzijde van een boek. De kleur van het boek, die letters uit de rugzijde… Ik herkende het boek meteen. Het stond tussen een pak andere boeken in één van de bananendozen van het standje.

Een boek van Karl May. Over cowboys en indianen. Of beter over de supercowboy Old Shatterhand en zijn gevederde vriend Winntou. Mijn nonkel Michel had mij als twaalfjarige die boeken als tip op een briefje geschreven om eens op te zoeken in de bibliotheek. En ik herinner me dat ik die boeken verslonden heb. De spanning om de bib binnen te komen en te kijken of er een boek stond dat ik nog niet gelezen had. En dan snel snel naar huis fietsen om te beginnen lezen.

Dus ik kon dat boek toch niet laten liggen. Voor 50cent jeugdsentiment in huis gehaald. En ga ik toch eens kijken of ik 28 jaar later nog meegezogen kan worden in het verhaal…

De goede voornemensshow, versie 2014

Goede voornemen 1: Pierre goes loco.Again

We gaan door op ons elan. Ook in 2014 gaan we proberen om eens nieuwe ervaringen op te doen. Nieuwe dingen te proeven. Eens iets zots te doen. We gaan de Pierre eens uit zijn comfortzone halen. Ik heb alvast een lijstje met dingen die ik nog wil doen. Ok. Ik heb dat lijstje vorig jaar al opgemaakt, maar we gaan proberen om er echt wel meer te realiseren. Vorige jaar was ik iets te ambitieus met 52 dingen die ik wou realiseren. Laat ik het dit jaar op 24 houden. Een stuk of twee per maand. Dat zie ik mij wel te doen. En de beloning van die duo-parachutesprong blijft. Als ik het haal, spring ik uit mijn vliegmachine.

Goede voornemen 2: Maître Pierre. De nouveau.
We blijven volharden in de boosheid. We gaan meer en gevarieerder koken en eten. En ik ben alvast goed begonnen. Ik heb zondagavond verse soep gemaakt en die op maandagmorgen meegenomen naar het werk zodat ik daar onder de middag zelfgemaakte soep kon eten.
En we gaan extra aandacht besteden aan het vermijden dat ik eten moet weggooien. Ik moet met schaamrood op de wangen bekennen dat ik regelmatig dingen moet weggooien. Restjes die ik in potjes stopte om later op te eten, yoghurtjes die slecht werden, brood dat hard werd of beschimmeld. Zo zonde om voedsel te moeten weggooien. Misschien moet ik een blender kopen en daar alles inkappen? Now that’s an interesting thought…

Goede voornemen 3: Pierre gaat zijn crib pimpen

Er moet geverfd worden. Er moeten nieuwe kleerkasten komen bij de meiden. De elektriciteit in de slaapkamers en zolder moet gebeuren. De tuin moet in orde gezet worden. De kaders met zelfgemaakte foto’s moeten omhoog. Werk genoeg. Nu moet ik het alleen nog doen. Maar dat gaat lukken. In 2014. Je gaat dat zien! En we gaan beginnen met eens grondig alle kasten en gerief te screenen en al wat niet nodig is weg te gooien. Telenetfacturen van 1998, die tshirts waar ik al lang niet meer in kan, die gratis pizzasnijder van Jupiler, … alle spullen die ik niet nodig heb gaan eruit. En dat zou dan volgens de lifestylegoeroes moeten resulteren in ook meer ruimte in mijn hoofd. Ik zal het u laten weten op 31/12/2014.

Goede voornemen 4: Pierre en Sonja, twee handen op één buik.
Mijn buik that is. En die zou best wat minder prominent in beeld mogen komen. Dus ik ga gewoon voort op mijn elan en ga gezonder eten en drinken. En dat ga ik ook in 2014 combineren met meer beweging. Sonja gaat zo trots zijn op mij.

 Goede voornemen 5: Pierre goes low impact

Alhoewel ik al vrij milieubewust leef, ga ik in 2014 toch proberen om wat meer aandacht te hebben voor het milieu en milieubesparende maatregelen.

 Goede voornemen 6: Pierre verslindt letters

Ik ga proberen om in 2014 meer te lezen en eens niet alleen maar de boeken in de bib met een pistool op de achterkant. We gaan ook eens iets anders lezen dan de misdaadthrillers. Niets verkeerd mee, maar we gaan ook eens een ander boek ter hand nemen. En dit jaar moet de Kapellekesbaan van Louis Paul Boon verslonden worden!

Voila. Je moet het maar doen he. Ondanks het feit dat ik vorig jaar met de billen bloot ging met het realiseren van mijn goede voornemens , doe ik gewoon verder en voeg er ik zelfs eentje aan toe! Bescheidenheid siert een mens.  Maar dan mag u uiteraard dubbel zo hard lachen als ik op 31 december 2014 ga vertellen hoe het geweest is….

Mijn goede voornemens van vorig jaar…

Een jaar geleden heb ik hier vijf goede voornemens gepost… En ik heb er al weer een paar nieuwe gemaakt voor 2014. Maar laat ik misschien toch eerst eens terugblikken naar 2013… En deemoedig het hoofd buigen en eerlijk in de spiegel kijken…. Mijn evaluatie van mijn goede voornemens van vorig jaar:

Goede voornemen 1: pierre goes loco.
Ik ging eens 52 gekke dingen doen. Naast de platgetreden paden lopen. Uit de band springen. En ik zou mezelf belonen met een duo-parachuttesprong als het lukte…
Wel. Ik heb nog niet gesprongen. Die 52 keer was toch wat te ambitieus. Maar het goede voornemen ging ook niet helemaal de mist in. Ik sprong in de Dender tijdens de big jump, we tekenden met kleurstiften op de ramen, ik kocht mijn smartphone, ik ging voor het eerst naar pukkelpop, ik maakte zelf pizza,  ik ging bij de accupuncturist, … Ik heb ook niet over alle dingen gepost hier op mijn blog. Het was een beetje bedoeling om spontaan nieuwe dingen te gaan doen. En daar ben ik wel mee bezig geweest vorig jaar. Maar geen 52 keer.

 Goede voornemen 2: Maître Pierre.
Hier kan ik kort zijn. Ik heb niet meer en gevarieerder gekookt. Ik heb vaak gekookt, maar altijd binnen de safetyzone. Geen nieuwe dingen geprobeerd. Of toch lang niet genoeg. Ik heb SOS Piet niet opgebeld, laat staan dat ik zijn twee kookboeken die stof liggen te vergaren in mijn kast heb opengeslagen. Het is bij goede voornemens gebleven vrees ik.

 Goede voornemen 3: Maestro Pierre.

Ik ging meer muziekoptredens meepikken en nieuwe muziek leren kennen. Hier geef ik mijzelf een nipte voldoende. Met als hoogtepunt de twee keer dat ik Eels aan het werk zag en mijn debuut op Pukkelpop. In het publiek wel te verstaan. En ik heb nu ook een account op Grooveshark waar ik toch al een pak nieuwe groepen en nummers heb leren kennen. Het smaakt naar meer.

Goede voornemen 4: Pierre MacGuyver

Mmmm. Ook hier zwaar gebuisd vrees ik. Al ben ik vorig jaar wel bij mijn ouders gaan verven en het dak isoleren. Maar niet echt bij mij thuis. Dus mijn crip is niet gepimpt.

Goede voornemen 5: Pierre gaat een deweverken doen

Ik ging beter op mijn voeding letten. En gezonder eten. En dus ook wat afvallen. En hier ben ik gered door Sonja Kimpen. Ik kocht haar boek. En mijn ogen gingen open. Ik ben mij nu veel bewuster van wat ik eet. Ik heb zelfs drie maand geen druppel cola light lemon gedronken. En ik eet veel gezonder. Meer sla en fruit. Jazeker. En dat resulteerde in 5 kg minder. En daar ben ik best trots op. Al moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat het wel met ups en downs ging. En dat 2013 wel meer op een down is geëindigd en ik nu aan de cola zero zit. Maar al bij al ben ik toch veel bewuster omgegaan met voeding in 2013.

De balans van mijn vijf voornemens is dus heel gemengd. Maar inspirerend voor 2014. Zie mijn volgende post.

Back on track!

Oh. Ik durf zelfs niet te kijken hoeveel mensen hier mijn blog nog lezen. En hoeVEEL is dan eigenlijk een slecht gekozen woord. Ik geef het toe. Ik heb mijn blog schandalig verwaarloosd… Niet dat ik geen stof had om over te bloggen. Om de één of andere reden kwam het er gewoon niet meer van.  En ik heb ook in 2013 nauwelijks andere blogs gelezen. En dat is op zich niet erg. Ik denk niet dat u ’s nachts wakker ligt omdat u zich ligt af te vragen wat er met die Pierre du Coin in godsnaam allemaal aan de hand is…

Maar bloggen moet vooral fun zijn. En spontaan. Dus heb ik het ook niet willen forceren. En dan is er ook nog facebook. Waar ik ook wel een stukje mijn ei kwijt kan. En Instagram. Dat gaat lekker snel. Even leuke foto maken en hop hij staat op facebook.

Maar ondanks alles blijft het bloggen in mijn bloed zitten. Dus u mag hier weer meer berichten verwachten. En als u dat ziet zitten mag u gerust eens iets nalaten in de comments. Want ik geef dat grif toe: ik vind dat fijn. Te weten wat mensen lezen wat ik schrijf. Daarop reageren. Of grondig mee oneens zijn.

Maar ik zal beginnen met weer te posten. Dat is alvast een goed begin vindt u niet?

Pierre goes loco deel 11

Ik had er eigenlijk tot voor kort niets mee. Met Sonia Kimpen. Ik had haar wel al eens gezien tijdens het zappen met één of ander gezondheidsprogramma op vtm. Haar overdreven enthousiasme en de format van het programma zeiden met totaal niets, dus meer dan 5 minuten heb ik nooit van dat programma gezien.

Maar toen las ik bij maanzin dat haar boeken wel inspirerend werken. En kijk. Ik heb haar laatste boek gekocht. Iets over mannen die hun buik(je) wel willen. En kijk. Ik ben man. En ik heb een buik. Dus ik ben dan maar beginnen lezen. En ik moet zeggen dat ik het boek eigenlijk euh verslonden heb. Bepaalde dingen werden me eigenlijk wel duidelijk.

Met als resultaat dat wij sinds 8 augustus begonnen zijn met een aantal dingen te veranderen in het eetpatroon.
1. Ik drink nu echt wel minstens 1,5 liter water. En dat gaat alsmaar beter. Want ons Sonja zei dat we ons lichaam moeten leren om water te drinken zodat het er zelf naar gaat vragen. En kijk. Dat schijnt wel te werken.

2. Ik fret nu meer sla en groente dan een gemiddeld konijn. Want de ideale mix bij een warme maaltijd is de helft groenten, een kwart rijst/pasta/aardappelen en een kwart vlees/vegetarisch. En ik moet zeggen dat ik vroeger heel vaak de helft of meer pasta of rijst at en de verhoudingen dus helemaal verkeerd zaten, terwijl ik zelfs dacht heel gezond te eten.

3. Ik probeer nu ook gestructureerd te eten en na 21u niets meer te eten.
4. IK probeer mijn eten niet binnen te schrokken maar beter te kauwen
5. Ik eet ook wel veel meer fruit dan vroeger en probeer daar ook in te variëren.
6. En misschien nog wel meest ingrijpende is dat ik al week geen druppel cola light lemon meer heb aangeraakt. Daar ik waar ik vroeger mijn dag begon met blikje cola light lemon open te trekken en ging slapen met de smaak van lemon in mijn mond. En ik moet zeggen dat dat eigenlijk best lastig is hoor. Vooral s avonds snak ik naar cola. Maar ik probeer toch vol te houden.
7. Ik zou ook meer moeten bewegen en sporten, maar dat valt voorlopig wat tegen met mijn aanhoudende achillespeesonsteking.

Ik ben dus NIET op dieet he mensen. Maar ik probeer gewoon via andere voedingsgewoonten mij beter in mijn vel te voelen. En dat dat vel wat strakker gaat staan rond bepaalde lichaamsdelen is dan uiteraard mooi meegenomen.
Ik ben eens benieuwd. Volgens mijn goeroe Sonia zou ik na twee maand (8 oktober) resultaat moeten zien. I’ll keep you posted. En nu nog een wortel knabbelen.

Pierre goes loco deel 10

TW, Marktrock, Vorst Nationaal, Lokerse feesten, Dranouter, AB, Vooruit, Feest in het Park, Handelsbeurs…. been there, done that. Alleen Pukkelpop. Daar ben ik dus nog nooit geweest. Een blinde vlek. Niet dat mijn oudste dochter al signalen in die richting heeft gegeven, maar ik zou er precies toch wel voor haar naar toe willen gaan. Kwestie dat die blinde vlek weg is.

En in een van de vorige posts kon u al lezen dat ik dit jaar naar Eels ging kijken in Nederland. En dat we hem toen die nacht ook op straat zijn tegengekomen en dat we een babbeltje geslaan hebben met E. En hij vertrouwde ons toen toe dat hij in de zomer naar Pukkelpop zou komen, maar dat dat nog niet geweten was omdat de deal nog niet helemaal rond was.

Kijk. Als E dat persoonlijk tegen jou zegt, dan ben je dus moreel verplicht om dat ticket voor Pukkelpop als de weerlicht te bestellen! And so i did. En veel kans dat het dezelfde set is als eerder dit jaar, maar dat gaat er de vreugde en de intensiteit van het beleven niet verminderen. In tegendeel ! Pukkelpop, here i come…

 

they say jump, you say how high….

De Big Jump. U weet wel, van die gekken die om aandacht te vragen voor propere rivieren er dan maar zelf inspringen. Guess what. Ik ben ook zo’n gek. Al is het mij nu wel eerder te doen om de kick om eens in een rivier te springen, dan om de achterliggende groene boodschap.

 

Vorig jaar wou ik eigenlijk al meespringen, maar toen ging in ons land enkel de Jump in Aalst niet door omdat het water te vervuild was door de aanhoudende regen. Not an comforting thought. Dat bedacht ik mij toen ik samen met de tientallen anderen stond aan te schuiven. En dat ik maar een zwembrevet heb van 25 meter. Dat bedacht ik mij ook. Maar gelukkig was de brandweer ook aanwezig met een reddingsbootje. En het rode kruis met een defilibrator. Also not an comforting thought. En aan de zijkant van de Dender stond een infostandje van Natuurpunt met bokalen met allemaal levende beestjes, torren, spinnen, kriebeldingen die ze allemaal uit de Dender gehaald hebben. Tsssss. Een mens denkt eigenlijk te veel na als je zo staat aan te schuiven.

Maar uiteindelijk heb ik gesprongen. In mijn bleek en kilo’s teveel wegend lijf. En ik heb daar rustig wat rondgedobberd. En dat voelde goed. Dat smaakte naar meer. Figuurlijk dan, want ik heb mijn mond daar wel zoveel mogelijk dichtgehouden. En na mijn lekker hete douche thuis heb ik  een superlang terras gedaan met de nodige medicinale alcohol, om de eventueel ingeslikte beestjes te bestrijden.

Pierre goes loco deel 9

Vorige week hebben de dochters en ik eens vergaderd (beroepsmisvorming, i know) en we hebben besloten dat de kleine trampoline en de zandbank weg mogen. We gaan die verkopen op tweedehandsnet.be. En omdat wij de economie wat willen ondersteunen hebben we alvast geïnvesteerd in een nieuwe tweedehandstrampoline voor we de oude verkocht hebben. Yeah, van een kapitaalsinjectie gesproken.  De vorige trampoline was 80 cm diameter, maar we zagen het wat grootser en we hebben er eentje van drie meter diameter gekocht. De tuin is net breed genoeg daarvoor.

De dochters hebben de trampoline de afgelopen dagen al goed ingesprongen. Maar vanavond heb ik ‘patient boy’ van fugazi eens lekker door de boxen laten knallen en mij ook eens goed laten gaan op de trampoline. En wat ben ik blij dat dat liedje maar 2min55 duurt. Maar ik ben alvast 175 keer van de grond gegaan vandaag. Je zou voor minder zweten.